การ ยืน อย่าง มี สติ / การเดิน จงกรม 6 ระยะ มี อะไรบ้าง และมีประโยชน์อย่างไร | แนะนำการปฏิบัติตนของพุทธศาสนิกชน สถานที่ปฏิบัติธรรมที่น่าสนใจ
การฝึกการยืน การเดิน การนั่ง และการนอนอย่างมีสติ การฝึกให้มีสติในการยืน การเดิน การนัง หรือการนอนจะช่วยให้ปลอดภัย ไม่เกิดอุบัติเหตุหรือได้รับอันตราย ซึ่งเราต้องฝึกอยางสมํ่าเสมอ ดังนี้ 4. 1 ฝึกการยืนอย่างมีสติให้ยืนตัวตรง การ ฝึกยืนอย่างมีสติ มือขวากุมมือซ้ายไว้ข้างหน้าหรือไพล่หลัง ก้มหน้าพองามหลับตา และภาวนาว่า พุท -โธ โดยหายใจเข้าภาวนาว่า "พุธ" หายใจออกภาวนาว่า "โธ" ฝึกปฏิบัติไปเรื่อยๆ จนกว่า จิตจะเป็นสมาธิ หรือเปลี่ยนอิริยาบถ DLTV 4.
- การบริหารจิตและการเจริญปัญญา๑ - GotoKnow
- 4.3 การฝึกสติและสมาธิ - ศาสนาของเรา
- การยืนอย่างมีสติ
- เวทนานุสติปัฏฐาน - watbhaddanta
การบริหารจิตและการเจริญปัญญา๑ - GotoKnow
การเดินจงกรมช่วยให้ฝึกความอดทนของร่างกาย สามารถเดินทางได้ไกลยิ่งขึ้น 2. มีจิตใจที่อดทนไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคใด 3. เป็นวิธีที่ช่วยให้ย่อยอาหารหลังรับประทาน 4. สมาธิจากการเดินจงกรมสามารถติงอยู่ได้นาน 5. มีสุขภาพจิตและร่างกายที่แข็งแรง
4.3 การฝึกสติและสมาธิ - ศาสนาของเรา
- ผลิต-จำหน่ายเฟอร์นิเจอร์built-in เฟอร์นิเจอร์บิ้วอินห้องนอน ห้องนั่งเล่น เฟอร์นิเจอร์สำเร็จรูป ชุดห้องนอน ห้องนั่งเล่น : ตู้โชว์
- รวม เพลง black pink roses
- มารยาทการยืน การเดิน การนั่ง - มารยาทตามเเบบไทย
- ข้อมูล TCAS ทั้ง 4 รอบของศิลปะการแสดง คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ | TCAS Starter
- การบริหารจิตและเจริญปัญญา - พระพุทธศาสนา ชั้นประถมศึกษาปีที่4
- แม พ roblox ที่ คนเล่นเยอะที่สุด
- Nubwo x11 ราคา 7-11
- ราคา mcb schneider
ขาทั้งสองข้างชิดกัน หรืออยู่ในท่าพักแขน ปล่อยแนบลำตัวหรือจะประสานไว้ข้างหน้าเล็กน้อย จะยืนเอียงข้างนิดหน่อยก็ได้ แต่ต้องให้อยู่ในท่วงที ที่สง่างามอย่ายืนขากาง แกว่งแขน หันหน้าไปมา ลุกลี้ลุกลนหรือหลุกหลิก ล้วงกระเป๋า แคะ แกะ เกา เป็นต้น ถ้าไม่จำเป็นไม่ควรยืนตรงหน้าผู้ใหญ่ แต่ควรยืนเอียงไปทางใดทางหนึ่ง ดังนี้คือ ยืนตรง ขาชิดปลายเท้าห่างกันเล็กน้อย มือทั้งสองแนบชิดข้าง ท่าทางสำรวม ๑. คว่ำมือซ้อนกัน จะเป็นมือไหนทับมือไหนก็ได้ ๒. หงายมือทั้ง ๒ สอดนิ้วเข้าระหว่างช่องนิ้วของแต่ละนิ้ว มารยาทในการเดิน วิธีเดินเข่า ๑. นั่งคุกเข่าตัวตรง มือทั้งสองข้างปล่อยตามสบายอยู่ข้าง ๆ ลำตัว ๒. ยกเข่าขวา-ซ้ายก้าวไปข้างหน้าสลับกันไปมา ปลายเท้าตั้งช่วงก้าวของเข่ามีระยะพองาม ไม่กระชั้นเกินไป มือไม่แกว่ง หากผ่านผู้ใหญ่ให้ก้มเล็กน้อย ขณะเดินเข่าระมัดระวังอย่าให้ปลายขาทั้งสองแกว่งไปมา ขณะก้าวเข่าอย่าให้ปลายเท้าลากพื้นจนมีเสียงดัง ๓. เมื่อจะลุกจากการเดินเข่า ให้ชันเข่าข้างหนึ่งข้างใดมาข้างหน้า อีกข้างหนึ่งกดลงไปกับพื้นแล้วยกตัวขึ้นช้า ๆ การเดินตามลำพัง ให้เดินอย่างสุภาพหลังตรงช่วงก้าวไม่ยาวหรือสั้นจนเกินไป แกว่งแขนแต่พองาม สำหรับผู้หญิงขณะเดินให้ระมัดระวังการแกว่งแขนและสะโพกให้อยู่ในอิริยาบถที่เป็นไปโดยธรรมชาติ การเดินกับผู้ใหญ่ให้เดินไปทางซ้ายค่อนไปทางหลังเล็กน้อยเว้นแต่ต้องเดินในที่จำกัด จึงเดินตามหลังเป็นแถวท่าเดินต้องนอบน้อมช่วงก้าวพองาม อย่าเดินส่ายตัวหรือโคลงศรีษะ ในกรณีที่ต้องเดินตามหลังระยะใกล้ ๆ ต้องคอยสังเกตว่า ผู้ใหญ่ที่เดินนำอยู่นั้นจะหยุด ณ ที่แห่งใด จะได้ชลอฝีเท้าลง ป้องกันมิให้เดินชนท่าน การคลานลงมือ ๑.
การยืนอย่างมีสติ
การเดินจงกรมนั้น มีความสำคัญเป็นอับดับสอง เมื่อเทียบกับการนั่งสมาธิที่รองลงมาเป็นอันดับสาม เป็นสิ่งที่ทำให้จิตใจคนเรารู้สึกสงบ เกิดปัญญา ลดความคิดฟุ้งซ่าน ในการเดินจงกรมมีอยู่หลายระยะ ตั้งแต่ระยะที่ 1 ถึงระยะที่ 6 แต่วันนี้เราจะมาดูวิธีการเดินจงกรม 6 ระยะ อันเป็นที่นิยมมากกว่าในการปฏิบัติ ส่วนการที่จะปฏิบัติอย่างไรให้เกิดผลประโยชน์สูงสุดแก่ตัวเรานั้น จะต้องปฏิบัติตามหลักที่ถูกต้องดังนี้ หลักปฏิบัติในการเดินจงกรม 1. ยืนตัวตรง หลังตรง หน้ามองตรง 2. เท้าไม่ชิดหรือห่างเกินไป ควรอยู่ในลักษณะที่พอดี คือไม่ชิด และไม่ห่างเกินไป 3. ทอดสายตาไปห่างจากปลายเท่าประมาณ 4 ศอก โดยเก็บเปลือกตาด้วยการหุบตาลงครึ่งหนึ่ง หากไม่หุบเปลือกตาลงครึ่งหนึ่ง จะทำให้มองเห็นได้ไกลไป ซึ่งอาจเป็นตัวกระตุ้นให้จิตคิดฟุ้งซ่านได้ง่าย 4. ก่อนเริ่มเดินจะต้อง "เก็บมือไว้ด้านหน้า" ค่อยๆ ยกมือมาผสานไว้ด้านหน้า โดยใช้คำว่า "ยกหนอ" หรือ "เคลื่อนหนอ" แล้วจึงเคลื่อนที่ให้เป็นธรรมชาติที่สุด 5. เวลาปล่อยมือก็เช่นเดียวกัน ให้ค่อยๆ ปล่อยมือออกทีละข้างอย่างช้าๆ ไม่ว่าจะเป็นท่าเก็บมือหรือท่าเก็บมือแบบกอดอก วิธีการเดินจงกรม 6 ระยะ ในขณะที่ยืนอยู่ให้ท่องในใจว่ายืนหนอ 3 ครั้ง ก่อนที่จะค่อยๆ ยกส้นเท้าขึ้นโดยที่ปลายเท้ายังแตะพื้นอยู่ (ยกหนอ) จากนั้นให้ยกเท้าขึ้นออกจากพื้น (ยกหนอ) เคลื่อนไปข้างหน้าโดยที่เท้ายังไม่แตะพื้น (ย่างหนอ) ลดระดับเท้าให้ต่ำลงก่อนแตะพื้น (ลงหนอ) ให้ใช้ปลายเท้าแตะกับพื้นโดยยังไม่ลงส้น (ถูกหนอ) จากนั้นกดส้นเท้าลงกับพื้น (กดหนอ) แล้วจึงทำซ้ำเมื่อเดินก้าวถัดไป ดูตัวอย่างจังหวะการเดินจากด้านล่างนี้ 1.
๒ ถ้าไม่คุ้นเคยกันขณะนั่งเก้าอี้หรือยืนอยู่ ให้ค้อมตัวเดินผ่านไป ไม่ต้องไหว้ ถ้าอาวุโสไม่มากนักหรือเท่าเทียมกันให้ค้อมตัวลงต่ำ และกล่าวคำขอโทษก่อนเดินผ่าน การเดินผ่านหลังผู้อื่น ๑. ถ้าอาวุโสกว่า ไม่ว่าผู้นั้นจะนั่งกับพื้น นั่งบนเก้าอี้หรือยืนอยู่ให้ค้อมตัวลงขณะเดินผ่าน มือทั้งสองข้างแนบลำตัว ๒. ถ้าเป็นการเดินผ่านด้านหลังอย่างใกล้ชิดจนถึงต้องเบียดไป ถ้าเป็นผู้อาวุโสมาก ให้ค้อมตัวและไหว้พร้อมกับกล่าวคำขอโทษก่อนจะเดินผ่าน ๓. ถ้าอาวุโสไม่มากนักหรือเท่าเทียมกันให้ค้อมตัวลงต่ำและกล่าวคำขอโทษก่อนเดินผ่านไม่ต้องไหว้ การเดินผ่านผู้ใหญ่ น่าเสียดาย... ถ้าไม่รู้ เมื่อเดินเข้าหาหรือผ่านผู้ใหญ่ ให้อยู่ในอิริยาบถสำรวม ไม่พูดคุยกัน ขณะเดิน ต้องชำเลืองทางไว้เสมอ เพื่อป้องกันการสะดุด หรือชนสิ่งของ อย่าเดินชิดผู้ใหญ่จนเสื้อผ้า, กระเป๋าถือหรือส่วนของร่างกายไปถูกร่างกายของผู้ใหญ่ มารยาทในการนั่ง การนั่งพับเพียบ เป็นการนั่งที่นิยมกันในหมู่ชาวพุทธ ถือว่าสุภาพเรียบร้อย สวยงามน่าดูน่าชมปฏิบัติกันมาแต่โบราณกาลจนถึงทุกวันนี้ นิยมปฏิบัติประจำทั้งทางโลก และทางธรรม โดยเฉพาะขณะเข้าร่วมประชุม ณ สถานที่ซึ่งต้องนั่งกับพื้น วิธีนั่งพับเพียบ ๑.
เวทนานุสติปัฏฐาน - watbhaddanta
อาวุโสมากและคุ้นเคยกัน ขณะนั่งพื้นหรือเก้าอี้ ๑. ๑ ให้เดินเข่ามาใกล้พอสมควร ๑. ๒ นั่งพับเพียบเก็บปลายเท้า กราบตั้งมือ ๑ ครั้ง ๑. ๓ เมื่อจะผ่านให้คลานลงมือ ปลายเท้าตั้งกับพื้น ๑. ๔ ถ้าผู้ใหญ่ทักทายให้นั่งพับเพียบ เก็บปลายเท้ามือประสานบนตัก เมื่อจบการสนทนาให้กราบ ๑ ครั้งแล้วเดินเข่าผ่านไป ๑. ๕ หากอาวุโสมากแต่ไม่คุ้นเคยกัน ให้ค้อมตัวลงแล้วเดินเข่าผ่านไป ไม่ต้องคลานมือ และไม่ต้องกราบ การเดินผ่านผู้ใหญ่ ๒. อาวุโสมาก และคุ้นเคย ขณะยืนอยู่ ๒. ๑ ให้เดินเข้าไปใกล้พอสมควร สำหรับชายให้ค้อมตัวลงไหว้แบบไหว้บิดามารดา ครู อาจารย์หรือผู้มีอาวุโสมากสำหรับผู้หญิงให้ย่อตัวลงไหว้ ๒. ๒ ถ้าผู้ใหญ่ทักทายให้มือประสานกัน และเมื่อจบการสนทนาให้ไหว้อีกครั้งหนึ่ง แล้วจึงเดินค้อมตัวเล็กน้อยผ่านไป ๒. ๓ หากอาวุโสมากแต่ไม่คุ้นเคย ขณะยืนให้ค้อมตัวลงขณะเดิน ไม่ต้องไหว้ ๓. อาวุโสไม่มากนักแต่คุ้นเคยกัน ขณะนั่งเก้าอี้หรือยืน ๓. ๑ ให้เดินเข้าไปใกล้พอสมควร สำหรับชายให้ค้อมตัวลงไหว้ แบบไหว้ผู้ที่เคารพนับถือทั่วไป สำหรับผู้หญิงให้ย่อตัวลงไหว้ เมื่อจะผ่านให้เดินค้อมตัวผ่าน ไม่แกว่งแขนมืออยู่ข้างลำตัว หากท่านทักทายให้ยืนค้อมตัวรับฟังมือประสานกัน เมื่อจบการสนทนาแล้วไหว้อีกครั้ง แล้วค้อมตัวเดินผ่านไป ๓.
ควบคุมอารมณ์ของตนเองได้ดีขึ้น และแสดงออกอย่างระมัดระวังมากขึ้น 4. มีความยืดหยุ่นมากขึ้นทั้งในมุมมองต่อโลกและการดําเนินชีวิต 5. เห็นอกเห็นใจผู้อื่นมากขึ้น 6. ตระหนักรู้ตัวเองและสามารถพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น 7. ควบคุมความกลัวได้ดี ทําให้มีความกล้ามากขึ้น 8. มีคุณธรรม มีความเมตตาต่อตนเองและผู้อื่น สรุปคือ การพัฒนาจิตโดยการฝึกสติและสมาธิส่งผลต่อสมองโดยตรง จะช่วยให้สมองส่วนหน้าพัฒนามากขึ้น และแม้ว่าจะเข้าสู่วัยผู้ใหญ่แล้ว แต่สมองส่วนนี้ก็ยังสามารถพัฒนาให้ทํางานดีขึ้นได้ เราสามารถฝึกสมาธิง่ายๆ ด้วย 3 ขั้นตอน ดังนี้ 1. ฝึกหยุดความคิดด้วยการตามรู้ลมหายใจ คือการฝึกรับรู้ลมหายใจเข้าออกที่ปลายจมูก ลักษณะเหมือนกับที่เราเอาหลังมือรองลมหายใจ แต่ที่ปลายจมูกจะมีประสาทรับรู้ความรู้สึกน้อยกว่าและเบากว่ามาก จะรับรู้ได้จึงต้องหยุดความคิดทั้งมวล เริ่มแรก ให้ลองหลับตา แล้วหายใจเข้าออกยาวสัก 4-5 รอบ มุ่งความสนใจไปรับรู้ลมหายใจที่ปลายจมูก เมื่อหาพบแล้วให้สังเกตว่าความรู้สึกข้างไหนชัดกว่า แล้วสังเกตลมหายใจข้างที่ชัดกว่านั้นเพียงข้างเดียวไปเรื่อยๆ ด้วยการหายใจตามปกติ โดยไม่ต้องนับหรือใช้ถ้อยคําใดขั้น 2.
ทำให้เรียนหนังสือดีขึ้น เพราะจิตมีสมาธิ ไม่ฟุ้งซ่าน ใจจึง จดจ่ ออยู่กับการเรียนก่อให้เกิดปัญญา เป็นสัมมาทิฎฐิ ๒. สุขภาพดี เพราะจิตใจผ่องใสเบิกบาน ร่างกายก็จะสดชื่นไปด้วย ๓. บุคลิกภาพดี เมื่อจิตใจสงบเยือกเย็นสะอาด จิตใจปลอดโปร่งผ่องใส มีความมั่นคงในอารมณ์ เชื่อมั่นในตนเอง ซึ่งจะส่งผลให้มีบุคลิกภาพที่ดี ก่อนที่จะปฏิบัติสมาธินั้น ทุกคนควรปฏิบัติตามขั้นตอน ดังนี้ ๑. สวดมนต์ไหว้พระสรรเสริญคุณพระรัตนตรัย การสวดมนต์ไหว้พระ เป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้จิตมีสมาธิ คำนมัสการพระพุทธเจ้า นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ (กล่าว ๓ จบ) คำบูชาพระรัตนตรัย อิมินา สักกาเรนะ พุทธัง อะภิปูชะยามิ อิมินา สักกาเรนะ ธัมมัง อะภิปูชะยามิ อิมินา สักกาเรนะ สังฆัง อะภิปูชะยามิ บทสวดบูชาพระรัตนตรัย อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ ภะคะวา พระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นพระอรหันต์ ดับแล้วซึ่งกิเลส ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง พุทธัง ภะคะวันตัง อะภิวาเทมิ. ข้าพเจ้าอภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน (กราบ) สะหวากขาโต ภะคะวะตา ธัมโม พระธรรมเป็นคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสไว้ดีแล้ว ธัมมัง นะมัสสามิ. ข้าพเจ้านมัสการพระธรรม (กราบ) สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า ปฏิบัติดีแล้ว สังฆัง นะมามิ.